در بازی زندگی ... 

انسان درابتدا گول خور است ودر پایان گول زن ... 

به عبارت دیگر ...او بره به دنیا می آید و روباه از دنیا می رود ... 

محرم تن بودن ...با محرم دل بودن ...تفاوت دارد... 

بدترین حالت ماجرا این است که طاقتمان تمام شود ... 

به روی خودمان نیاوریم ... 

وتا زمان مرگ ادامه دهیم ... 

خیلی ها این طور زندگی میکنند ... 

دست انداز کم طاقتی را رد کرده اند  ... 

و افتاده اند توی سرازیری عادت... 

همیشه روزهایی هست که انسان در آن کسانی را که دوست می داشته است بیگانه می یابد ... 

جمله ای که در روز رستاخیز باعث تخفیف در مجازات می شود ... 

(ما از همان ابتدا نیز علاقه ای به دنیا آمدن نداشتیم) 

عجب زمانه ای شده !!! 

گذشت هم درگذشت... 

بابا آب داد دیگر افسانه شده ...بابا را هم ایزوگام کرده اند ... 

و سعدی کجایی؟؟؟ 

بنی آدم ابزار یکدیگرند... 

 آنقدر مدارا کرده ام که دیگر مدارا عادتم شده ... 

وقتی خیلی نرم شدی همه تو را خم می کنند... 

بهتر است پیش از اینکه وارد یک رابطه ی عاشقانه شویم خودمان احساس کامل بودن کنیم ... 

آدم یک بودن است و انسان یک شدن !!!! 

همیشه به یاد داشته باشید که بهتر است به یکباره خاموش شد تا ذره ذره محو ... 

در زندگی آنچه از دست میره خود زندگیه...